Ο Marc Jacobs είναι ευρέως γνωστός για την αδυναμία του στο extreme και στη γυναικεία φύση. Ανέκαθεν έβρισκε τον πλέον περίεργο τρόπο να αναδεικνύει την υποστήριξή του για τη μοναδικότητα, κάτι που πολύ συχνά θέτει τη δουλειά του σε ρίσκο.
Κοιτάζοντας αυτή την συλλογή, η πρώτη λέξη που έρχεται στο μυαλό μας είναι «αρρενωπή». Σχέδια στη γραμμή του μήλου. Δυναμικοί ώμοι, παλτά εμπνευσμένα από την κλασική 50’s καμπαρντίνα. Βάτες, βάτες παντού. Και χρώματα, τόσα πολλά, τόσο έντονα, που σχεδόν χάνεσαι σε μια πολύχρωμη δίνη.
Pop, σαν τον Jacobs
Η πασαρέλα πλημμυρίζει από μυστήριο – οριακά εντοπίζει κανείς τα μοντέλα μέσα σε κάθε σύνολο και κάτω από τα καπέλα, και τελικά αυτή είναι μια καλή προσέγγιση: δε σου δίνει άλλη επιλογή πέρα από το να αφοσιωθείς πλήρως στην πολύ εντυπωσιακή δουλειά του οίκου. Το μάτι παραλύει: που να πρωτοκοιτάξει κανείς; Η κολεξιόν είναι ουσιαστικά ένα παιχνίδι όγκου και σχημάτων – looks που δίνουν την ψευδαίσθηση ενός δυνατού, αρρενωπού σώματος, με μία, κατά περιπτώσεις, αναδεδειγμένη μέση, που μας ταξιδεύουν στις δεκαετίες 40-50. Πλάι στα κασκόλ που σχεδόν φιλούν το πάτωμα, στέκονται υπερμεγέθεις φιόγκοι και λουλουδένια μοτίφ από γυαλιστερό chiffon, οδηγώντας την κολεξιόν μακριά από την ολοκληρωτική αρρενωπότητα. Καμβάς του Jacobs είναι βασικά αγαπημένα του χειμώνα, όπως δέρμα, λουστρίνι, απλό ή mohair μαλλί και γούνα, και παρ’όλα αυτά νιώθεις να αντικρύζεις κάτι το απόλυτα πρωτότυπο. Εδώ, ακόμη και το καρό που είδαμε παντού στις φετινές παρασέλες (κυρίως glen plaid) επαναπροσδιορίζεται. Τα κομμάτια είναι ολοκληρωτικά ρετρό από την κορυφή ως τα παπούτσια, τα οποία και ταιριάζουν απόλυτα στις δεκαετίες που ενέπνευσαν τον οίκο.
Μια άκρως εντυπωσιακή συλλογή!
