Σε έναν κόσμο που οι ταχύτητες εκτός από νούμερα γίνονται τρόπος ζωής, υπάρχει χρόνος για «πρέπει»…. Μήπως τα «πρέπει» μίας πολιτικά ορθής αντιμετώπισης είναι στοιχεία της προσωπικότητας μας; Και όμως είναι!
Η πρώτη εικόνα όταν συναντάμε κάποιον πολλές φορές είναι η πύλη μίας φιλίας, μίας σχέσης ή ενός έρωτα… έτσι αυτόματα η επιλογή μας γίνεται κρίση. Η κρίση του να επιλέγουμε κάτι ή κάποιον για να συμπεριληφθεί στο περίγυρο μας, η κρίση μας είναι επιλογή. Το να εκφέρουμε όμως τη όποια άποψη έχουμε για μία κατάσταση δημόσια χωρίς να είναι πολιτικά ορθά συντονισμένη, προσβάλλοντας ή θίγοντας κάποιον εκτός του προσωπικού μας περίγυρου, προδίδει στοιχεία από την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα μας, όποια και αν είναι αυτά.
Και για να πάω στο θέμα….
Κάπως στα λημέρια μου λοιπόν, στο μόνο που θα μπορούσα να συμφωνήσω με τον «TaSOS the stylist», που εξέφρασε την άποψη του δημοσία και προσβλητικά στο κοινό που τον ακολουθεί για το ότι οι άνθρωποι με περισσότερα κιλά δεν πρέπει να φοράνε οριζόντιες ρίγες, είναι ότι ΟΧΙ όντως δεν φοράμε ότι θέλουμε. Πρόσφατα σε ενήλικες μαθητές που σπουδάζουν Styling, εντελώς τυπικά τους παρουσίασα τους γυναικείους /ανδρικούς σωματότυπους αλλά και την έννοια της φόρμας, θεώρησα ότι είναι ένας μπούσουλας της κατασκευής του ανθρώπινου σώματος για να μπορούν να επιλέξουν τα κατάλληλα ρούχα, χωρίς όμως να υπάρξει ούτε δείγμα περιορισμού ή μίας θεωρητικής ζυγαριάς για το βάρος.
Ναι η μόδα έχει άτυπους κανόνες για να βρίσκεις τρόπους να δημιουργείς σχήματα εκεί που το επιθυμείς αλλά δεν έχει «πρέπει». Η φράση όμως «φοράω ότι θέλω» κρύβει μέσα της αναίδεια και μία δόση αναρχίας, δεν φοράω ότι θέλω γιατί είμαι μέρος μίας κοινωνίας. Δεν επιτρέπεται να κυκλοφορείς γυμνός στη μέση του δρόμου, να πας σε μία κηδεία με κόκκινο και να παντρευτείς με τα εσώρουχα, δεν επιτρέπετε γιατί οι πεποιθήσεις και η κουλτούρα της κοινωνίας που επέλεξες να ζεις δεν το καθιστούν πολιτικά ορθό. Αυτό λοιπόν είναι ίσως ο μοναδικός λόγος για να μην φοράμε ότι θέλουμε, ο σεβασμός και τα πιστεύω μας πολλές φορές είναι μέσο επικοινωνίας και ίσως η μόδα αποτελεί τον πιο άμεσο τρόπο για να το εκφράσουμε. Μπορεί η άποψη του εν λόγο προβεβλημένου ανθρώπου να μην με αφορά, αλλά η αναίδεια της εκφοράς της αφορά μίας ολόκληρη γενιά. Καλό λοιπόν είναι κάποιες φορές την κριτική μας να την κρατάμε για τον εαυτό μας ειδικά αν δεν υπάρχει χώρος για αυτήν.
@marianikop