Ζεις τη δική σου ζωή , αυτή που εσύ επέλεξες να ζεις ή αυτή που σου επέβαλαν; Αυτό που θέλω να σου πω, είναι ότι αυτό που πέρασε και χάθηκε δεν θα ξαναέρθει, η στιγμή που πέρασε και δεν την έζησες όπως ήθελες ίσως να μην έχεις ξανά την ευκαιρία να τη ζήσεις. Είναι άδικο λοιπόν να καταπιέζεις τα συναισθήματά σου και την όποια τρέλα κουβαλάς επειδή στη γωνία κάθεται και σε παρατηρεί ο «χ», ο «ψ» ή ο «ω». Ακόμα χειρότερο βέβαια είναι να φοβάσαι. Ποιον και τι φοβάσαι αλήθεια;
Εγώ φοβάμαι μόνο τον χρόνο. Περνάει τόσο γρήγορα που νιώθεις ότι θέλεις να κάνεις τόσα πολλά, αλλά πότε θα προλάβεις.. όλα θα τα προλάβεις όμως αρκεί να θέλεις! Ποια ζωή ζεις; Είναι η δική σου; Ναι, να συμβιβάζεσαι αλλά να μη λες εύκολα “δεν έχω πρόβλημα”, αν έχεις πραγματικά να το λες. Να διεκδικείς με πάθος τα θέλω σου και να μη σταματάς αν δεν πετύχεις το σκοπό σου. Να είσαι σίγουρος ότι εκεί που βρίσκεσαι αυτή τη στιγμή είναι το μέρος που θέλεις να βρίσκεσαι. Στη ζωή δεν είναι όλα ρόδινα, και τώρα καθώς θα διαβάζεις αυτές τις γραμμές θα νομίζεις ότι γράφω αυτό το κείμενο από τον πλανήτη “ζωάρα”, όμως όχι.
Ποια ζωή ζεις; Ζεις τη δική σου ζωή ή ζεις από τη ζωή των διπλανών σου ή περιμένεις να ζήσουν αυτοί για να πάρεις και εσύ λίγη “δόση” ζωής…ξέρω πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Ζουν μέσα από τη ζωή του συντρόφου τους, άλλοι ζουν μέσα από τη ζωή των φίλων τους ή των παιδιών τους. Είναι διαφορετικό όμως να χαίρομαι με τη χαρά του φίλου μου και να βγαίνω να γιορτάζω μαζί του και άλλο πράγμα να περιμένω η χαρά του φίλου μου να φωτίσει τη δική μου ζωή. Το φως είναι μέσα μας, είναι πάντα μέσα μας.