Πως κόβεται όμως; Θα πονέσει; Όλες οι πληγές πονάνε, το θέμα είναι αν αντέχεις τον πόνο. Πόσο απόλυτο όμως και αυτό το ενδεχόμενο. Πόσες προσπάθειες να χωρούν σε μια κατάσταση άραγε; Σίγουρα όχι πολλές. Και η ζωή είναι μια, και έχει απαιτήσεις. Σε θέλει εκεί, μονίμως εκεί. Να είσαι με το πιο αληθινό και χαζοχαρούμενο χαμόγελό σου.
Δεν μιλάμε απλώς για μια συνήθεια που πρέπει να κόψεις γιατί σε χαλάει, μιλάμε για ανθρώπους. Αυτούς που σου απορροφούν την ενέργεια σου, ότι πολυτιμότερο δηλαδή έχεις για να πορευθείς στη ζωή αυτή. Για πόσο υπολογίζεις να τους έχεις δηλαδή; Όχι.. ότι δεν λύνεται, κόβεται!
Πάρε τον δρόμο σου, να πάρουν και αυτοί τον δικό τους. Δεν χρειάζονται λόγια και εξηγήσεις.
Η ζωή, δυστυχώς είναι μια στάλα. Πολλοί θα βρεθούν δίπλα σου, όμως άλλοι τόσοι θα βρεθούν και απέναντί σου. Με όλους να συνυπάρχεις, αλλά σε λίγους να δίνεσαι. Είναι άγριο συναίσθημα να νιώθεις με κάποιον άβολα. Ότι δηλαδή σε κοιτάει περίεργα, ή θέλει απο εσένα κάτι που δεν μπορείς να του δώσεις. Όμως εμπιστέψου το ένστικτό σου και πάρε τον χώρο σου. Θα στο πώ και πάλι, κράτα τα χαμόγελά σου και την ενέργειά σου γιαυτούς που το αξίζουν.
Βασικά, γιαυτούς που το κέρδισαν!
Με αγάπη,
Ιωάννα