Πρώτη Δευτέρα του χρόνου λοιπόν…
… με νέους στόχους και όλη αυτήν την οργανωτική παράκρουση της ζωής μας ή απλά μία όμορφη Δευτέρα που είμαστε έτοιμοι να κουραστούμε με ένα άτυπο restart και να αφουγκραστούμε τις ανάγκες μας;
Δεν ξέρω διαλέξτε…Σίγουρα είναι η μία χρονιά που μας βρήκε όλους κουρασμένους, ψυχολογικά κουρασμένους με ανάγκες που δεν ξέραμε να ονοματίσουμε και με σχέδια που φάνταζαν φυσιολογικά. Μία χρονιά που υπήρχε κατανόηση μεταξύ μας, άμα δεν ένιωθες καλά και σε γιορτινή διάθεση… it’s ok!
Μία χρονιά που μάθαμε πολλά μαθηματικά… ΑΜΚΑ, κρούσματα, ποσά αναστολής, ημέρες νόσησης, πόσοι μας νοιάζονται, πόσοι νοιάζονται μόνο τον εαυτό τους, πόσες γυναίκες κακοποιούνται, γραμμές στήριξης, πόσες γυναικοκτωνίες χωράνε σε έναν χρόνο, πόσες σχέσεις καταστρέφονται σε λίγους μήνες και πολλά στατιστικά στοιχεία που μας βοήθησαν να επαναπαυόμαστε στη κατανόηση των αριθμών τρέφοντας κατασταλτικά τα γιατί μας.
Ο μόνος στόχος που θα μπορούσα να σκεφτώ για το 2022 ίσως είναι να αγαπάμε περισσότερο τους εαυτούς μας και να τους φροντίζουμε ουσιαστικά πέρα από στερεότυπα και πεποιθήσεις…. Να νοιαζόμαστε για τα θέλω μας είτε μιλάμε για μία μεγάλη αλλαγή, είτε απλά για το αγαπημένο μας φαγητό. Να σκοτώνουμε την αναβλητικότητα σαν να φταίει αυτή για όλα όσα δε ζήσαμε και να χαμογελάμε έστω και μία απλή διαφήμιση στη τηλεόραση! Αν αυτό μπορεί να θεωρηθεί ευχή … τότε ναι… είναι μία ευχή-στόχος για τον καθένα μας αυτό το έτος. Όσων αφορά αυτούς που αγαπάμε… αν αγαπάς δύσκολα δεν το δείχνεις, οπότε ας αγαπάμε απλά…