Κάθε άλλο παρά λίγα είναι πλέον τα βαρύγδουπα αποφθέγματα που περιγράφουν αγανακτισμένους ανθρώπους που νόμιζαν ότι περιστοιχίζονται από φίλους όμως… “στα δύσκολα οι φίλοι φαίνονται” αλλά οι περισσότεροι απογοητεύονται.
Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι τι να είναι αυτό που κάθε άνθρωπος ορίζει ως φιλία. Και γιατί πρέπει να φτάσεις σε δύσκολη θέση για να συνειδητοποιήσεις ποιους ανθρώπους έχεις δίπλα σου; Γιατί κάποιος πρέπει να θυσιάζεται για να καλύψουμε μέσα μας την ανασφάλεια ότι μας αγαπά;Απάντηση στα ερωτήματα αυτά έρχεται να δώσει η θεωρία της κοινωνικής ανταλλαγής, όπου το βασικότερο στοιχείο μιας φιλίας είναι η αμοιβαιότητα και κατ’ επέκταση η εθελοντική αλληλεξάρτηση. Ακόμα και στην φιλία λοιπόν, όπου είναι παραδοσιακά η σχέση στην οποία οι άνθρωποι είναι χαλαροί και ελεύθεροι, υπάρχουν άτυποι κανόνες. Κάποια από τα συστατικά μιας “τέλειας συνταγής” θα μπορούσαν να είναι η εκούσια προσφορά και συμπαράσταση, ο σεβασμός του προσωπικού χώρου, η εχεμύθεια, η υποστήριξη και η αποφυγή της δημόσιας επίκρισης.Προσοχή…Η πιθανή παραβίαση των κανόνων αυτών οδηγεί συστηματικά στη διάλυση και διαπόμπευση των φιλικών σχέσεων. Είμαστε λοιπόν αυστηροί και απαιτητικοί με τους φίλους μας. Επιθυμούμε και επιδιώκουμε την εμπιστοσύνη, την αστείρευτη υπομονή τους και την παρουσία τους σε κάθε δυνατή στιγμή.
Αν όμως πραγματικά πιστέψαμε και νιώσαμε μέσα από τις καθημερινές μας στιγμές πως οι άνθρωποι που έχουμε δίπλα μας είναι φίλοι μας, ίσως θα έπρεπε να συλλογιστούμε πως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και αντιδρά διαφορετικά στις διάφορες καταστάσεις της ζωής. Έτσι η συμπεριφορά του θα μπορούσε να κριθεί όχι με βάση τα δικά μας δεδομένα αλλά με βάση το δικό του χαρακτήρα.