Ότι μας έχει απομείνει, ας το κάνουμε τουλάχιστον σωστά. Δεν είναι πάντα θέμα ψυχολογίας το γέλιο. Είμαστε καλά γελάμε με την ψυχή μας, δεν είμαστε και έχουμε «μούτρα μέχρι το πάτωμα». Το γέλιο είναι το αντίδοτο για όλους τους πόνους. Πόνους καρδιάς, πόνους ψυχής για όλους. Το αληθινό γέλιο. Το ψεύτικο το καταλαβαίνει η καρδιά και δεν αντιδρά.
Επίσης, όταν χαρίζεις χαμόγελα από εδώ και από εκεί φρόντιζε να είναι και αυτά αληθινά. Ναι, συμφωνώ πως είναι και θέμα ευγένειας, όμως μη ξοδεύεις το χαμόγελο σου σε ανούσιες στιγμές. Για παράδειγμα, μη χαμογελάσεις σε κάποιον επειδή δεν θέλεις να του μιλήσεις… καλύτερα μη του μιλάς. Κράτα τα χαμόγελά σου γιαυτούς που αξίζουν να τα έχουν και πίστεψέ με πως θα λάβεις και εσύ ότι σου αξίζει.
Το χαμόγελό μας είναι ο καθρέφτης της ψυχή μας, πηγάζει από μέσα μας. Προσωπικά, δυσκολεύομαι να καταλάβω το αληθινό χαμόγελο… Βασικά για να είμαι ειλικρινής πιστεύω πως όλα είναι αληθινά. Κακό αυτό ή καλό;